Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Λα λα λα λα λα λα λα λα

    Πάντα με έκανες να γελάω τόσο πολύ... Είσαι τόσο χαρισματικός, θεέ μου, λες πως έχω χιούμορ όμως εσύ κάνεις μία ολόκληρη πλατεία να σκάει στα γέλια με μοναδικό όπλο μία ειρωνική γκριμάτσα σου. Σήμερα που σε είδα στην πλατεία, δεν περίμενα να χαρώ.  Σε είδα να στέκεσαι και να καπνίζεις χαμένος στις σκέψεις σου, κοιτάζοντας το κενό, ενώ η παρέα σου συζητούσε ζωηρά. Δεν συμμετείχες... Προχωρούσα με τον Θ. και  τον Λ. Εκείνοι κρατούσαν τα παγωτά τους στο χέρι, εγώ μία coca cola. Σε είδα αμέσως. Δεν θα μπορούσα να μην σε είχα δει, θα σε αναγνώριζα ανάμεσα σε χιλιάδες και πλέον είμαι σίγουρη γι αυτό. Εσύ δεν πρέπει να με αντιλήφθηκες αμέσως. Ο Θ. ήθελε να χαιρετίσει τη Μελίνα από την παρέα σου, όσο κι αν δεν το ήθελα πλησίασα κοντά σου. Χαιρέτησα κι εγώ όσους ήξερα. Μαζί κι εσένα. Δεν μίλησες, σήκωσες το χέρι σου σαν βλάκας. Κι όμως... κι όμως μ άρεσε τόσο πολύ το βλέμμα, το χαμόγελό σου... Θα ήθελα να μην πλησιάσω όμως δεν ήθελα να  νομίζεις πως κωλώνω και έτσι το έπαιζα χαλαρή και μιλούσα χαμογελαστά με όλους. Με όλους εκτός από σένα... 
   Οι δικοί μου άρχισαν να μιλούν με τους δικούς σου και γίναμε όλοι μία παρέα πριν καλά καλά το πάρω χαμπάρι. Καθίσαμε στα παγκάκια όλοι μαζί και λέγαμε για τις πανελλήνιες μεταξύ σοβαρού και αστείου. Υπήρχε ένα παιδί στην παρέα σου, ο Νίκος , έτσι νομίζω τον λένε, που έδινε φέτος. Το πρωί λέει πήγε να τσεκάρει. 14.800 μόρια... Περίμενε γύρω στις 17.000 και σπάστηκε... Κι όμως, εσύ τον έκανες να αισθανθεί καλύτερα. Και μετά μίλησες ανθρώπινα, έτσι όπως είχα πολύ καιρό να σ ακούσω. Μου έχει λείψει η φωνή σου. Στο είχα πει κάποτε, θα πρέπει να κάνεις βραδινή ραδιοφωνική εκπομπή. 
   Σχολιάζαμε την επικαιρότητα, ήσουν καυστικός , σε απολάμβανα. Μετά άρχισα κι εγώ και σε είδα να με κοιτάζεις με προσοχή καθώς μιλούσα ή κατηγορούσα. Χαμογέλασες... Όλα ήταν γιορτή, όλα ήταν καλοκαίρι. Ένιωσα πως για πρώτη φορά οι αύρες μας ήταν συμφιλιωμένες, πως μου έδειχνες τον εαυτό σου. 
   Με έκανες τόσο χαρούμενη σήμερα... Όχι μόνο για το χαμόγελο αλλά και επειδή μου απέδειξες πως δεν πρέπει να ανησυχώ... Ωρίμασες... Ε, καλά , ωρίμασες λιγάκι, ας μην τα παραλέμε... 
   Με έκανες χαρούμενη, γιατί βρήκες τις ισορροπίες σου, αυτό ήταν εμφανές... Πώς είναι δυνατόν να σ αγαπάω τόσο... Θέλω να είσαι ευτυχισμένος! Όταν είσαι το νιώθω και έχω την ανάγκη να τραγουδήσω, να πετάξω, ίσως.... να δικαιωθώ. Να δικαιωθώ που αγάπησα κάποιον που δεν είναι το τελευταίο αλητάκι αλλά ένας ψαγμένος άνθρωπος... Ένας άνθρωπος που δεν θα χαθεί... Και αυτή είναι η μεγαλύτερη δικαίωση για μένα... Επειδή σ αγαπάω... Σ αγαπώ πολύ. 

  

2 σχόλια:

  1. Ουφφφφφφφφφ.....Τι μου θύμισες τώρα;;;
    Συγκινήθηκα...

    Το μόνο καλό:ωρίμασε!Έστω και λίγο!

    Καλό καλοκαίρι!!!
    Άντε να τελειώνουμε και με την εξεταστική...

    !sweety!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. xaxaxa! ναι όντως αυτό είναι θετικό ;)
    καλό καλοκαίρι και καλά αποτελέσματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή