Επί 24ώρου

  Θα είναι μόνο μία μέρα. Το πρωί, θα δούμε την ανατολή πίνοντας καφέ στο μπαλκόνι και η αύρα της νέας μέρας θα παίζει με τα μαλλιά, θα χαιδεύει τα πρόσωπά μας.
       Θα πάρεις το ποδήλατό σου κι εγώ στηριγμένη πάνω σου... Θα κάνουμε μεγάλες βόλτες . Όταν ο ήλιος θα αρχίσει να λάμπει για τα καλά θα σταματήσουμε κάπου όμορφα. Θα είναι ένα πάρκο, ίσως και ένα λιβάδι .
Μπορεί να έχεις κούνιες και να χαρείς για λίγο την παιδικότητά σου μαζί μου. Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρχουν λουλούδια. Τρυφερά, μυρωδάτα άνθη της Άνοιξης. Απλά υπέροχα.....
     Θα μεσημεριάσει και θα γυρίσουμε όλη την πόλη μέσα στο αστικό λεωφορείο. Δεν θα κατέβουμε σε καμία στάση, θα είμαστε απλοί επιβάτες, θαυμαστές της διαδρομής, χωρίς το άγχος να φτάσουμε κάπου.
   Μετά, κάπου στη θάλασσα. Με χέρια πλεγμένα μεταξύ τους θα περπατάμε πλάι στο κύμα, χωρίς τα παπούτσια μας.  Το δειλινό θα μας βρει αγκαλιά να ζωγραφίζουμε στην άμμο. Ίσως ακολουθήσει θερινό σινεμά σε κάποια ταινία εποχής. Εκεί, κάτω απ τ' άστρα της ανοιξιάτικης βραδιάς θα πάρω το πιο γλυκό φιλί σου...
  Θα κεράσω μπύρες σε κάποιο μικρό ροκ μπαράκι και έπειτα θα περπατάμε αγκαλιά μέσα στην πόλη. Θα μιλάμε ώρα... " Θα σου πω όσα δε μπορεσα και οσα δε σκεφτηκα και οσα φοβηθηκα και οσα βαρέθηκα".... Θα λέμε για όσα έχουμε ζήσει, για όσα ονειρευόμαστε... Άφησέ με να σε μάθω και δεν θα σου κρύψω τίποτα... 
     Περασμένες 12. Θα είμαστε πια στο σπίτι σου. Μείνε δικός μου απόψε, άφησέ με να κοιμηθώ στα χέρια σου. Και στο υπόσχομαι, πολύ νωρίς, μόλις χαράξει, θα φύγω αθόρυβα. Δεν θα είμαι εκεί όταν ανοίξεις τα μάτια σου... 
   Το μόνο που θα έχω αφήσει πίσω μου θα είναι το άρωμά μου στο σεντόνι σου κι ένα φιλί στο μέτωπό σου. Μπορώ να υποσχεθώ όμως ότι δεν θα το καταλάβεις, διακριτικά θα χαθώ κι εγώ μαζί με τη νύχτα που πέρασε.
   Μία μέρα λοιπόν, το μόνο που σου ζητάω...  

pirouettes

  Είναι κάτι νύχτες σιωπηλές, που κάνουν τις σκέψεις μου να ηχούν τόσο άκομψα διαπερνώντας τη ψυχή μου. Τυχαίνει κάτι τέτοιες νύχτες, όλοι γύρω να ναι κουρασμένοι, να παίζει χαμηλά η τηλεόραση χωρίς να μιλά κανείς, και το μόνο που είπα πως θέλω είναι να κάνω ένα μπάνιο και να πέσω για ύπνο. Ένιωθα πραγματικά κουρασμένη. Τώρα φρεσκολουσμένη και μέσα σε μία τεραστίων διαστάσεων μπλούζα με το λογότυπο της coca cola ενός παλιού φίλου από την κατασκήνωση, με κλειστό το φως  και μόνο το pc να φέγγει στο δωμάτιο, μπορώ να το πω. Δεν είμαι αρκετά κουρασμένη ώστε να σταματήσω να σκέφτομαι. Καλύτερα ίσως να ΤΟΝ σκέφτομαι. 

  Έχω βάσιμες υποψίες ότι όλα αυτά που ζω δεν είναι φυσιολογικά. Κανονικά δεν θα έπρεπε να ναι έτσι... Όχι, δε χωρά αμφιβολία, ο έρωτας δεν είναι έτσι. Σου δίνει και κάτι παραπάνω τις νύχτες πέραν της απέραντης μοναξιάς... Κάτι παραπάνω πρέπει να σου δίνει, δεν μπορεί.....

     Κοιτάζω ο δρόμο από το παράθυρό μου... Είναι όλα γλυκά και ήσυχα, επικρατεί η ανοιξιάτικη δροσιά στην ατμόσφαιρα και ένας ουρανός χωρίς άστρα απόψε. Μία γάτα κόβει βόλτες κι έπειτα χάνεται στη στροφή, ένα αυτοκίνητο περνάει, δεκάδες άλλα ακούγονται από μακριά. Το μόνο ελπιδοφόρο, το λιγοστό φως που βλέπω στο μπαλκόνι σου.... 

Αγαπητέ Β. ,

  Και τώρα τι δηλαδή? Εσύ dolce vita στο Μιλάνο κι εγώ εδώ παρέα με τα νεύρα μου? Αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι αυτή η Βάσω που πήρατε μαζί σας! Γιατί, ο Γ. και η Ε. είναι ζευγάρι, οκ θα θέλουν να πάνε και καμιά βόλτα οι δυο τους. Ξέρω ότι επιβαλλόταν να έρθει και ένας τέταρτος για να μην κρατάς εσύ το φανάρι αλλά  όχι αυτή η Βάσω!!! Ναι οκ έχω σκάσει από τη ζήλια μου κάτι το οποίο δεν πρόκειται να σου παραδεχτώ ποτέ. Είναι που η Β. είναι ωραία κοπέλα ρε γαμώτο, και εμείς δεν έχουμε τίποτα σταθερό και συγκεκριμένο ώστε να μην έχεις το δικαίωμα να κάνεις κάτι μαζί της. Αυτό είναι που με κάνει να φουρτουνιάζω.
  Θέλω να πηγαίνεις ταξίδια, να περνάς καλά και όλα τα σχετικά όμως ζηλεύω... Δεν μπορώ να μην το παραδεχτώ στον εαυτό μου έχω σκάσει από τη ζήλια μας. Είναι που ξέρω κάπου βαθιά μέσα μου ότι ο τελευταίος άνθρωπος που σκέφτεσαι εκεί είμαι εγώ. Λυπάμαι γι'αυτό, λυπάμαι κάθε φορά που βγαίνω απ το σπίτι και ξέρω πως δε θα σε συναντήσω, λυπάμαι που κοιτάζω απ το παράθυρο και το αυτοκίνητό σου είναι μόνιμα παρκαρισμένο δηλώνοντας ότι εσύ λείπεις περισσότερο από κάθε τι άλλο...... Ουφ....
   Του χρόνου, όταν τελειώσω με τις πανελλήνιες και όλα αυτά θα είμαστε μαζί. Το πιστεύω. Θα είμαστε μαζί γιατί μόνο μεταξύ μας θα μπορούσαμε να έχουμε σχέση εμείς οι δύο.... Θα είμαστε μαζί... Θα είμαστε μαζί.... Θα είμαστε μαζί... Προσπαθώ να το πιστέψω γιατί λένε έτσι μόνο πιάνει.... Ξέρεις κάτι όμως? Ναι, είναι πιθανό να είμαστε μαζί στην  τελική. Γιατί το έχω καταλάβει πως μπορώ να σε κάνω πολύ ευτυχισμένο... και μάθε τώρα τα κατατόπια εκεί στην Ιταλία γιατί δεν θα αργήσουμε να πάμε οι δυο μας....

  Μην αργήσεις, να έρθεις γρήγορα.   

Μου λείπεις 

Δική σου, Ελένη 

IT HURTS

Where is the love
Where is the love
Where is the love
That everyone is talking of           
Where is the love
Where is the love
That everyone is dreaming of


Come to bed
Come to bed
Come to bed
I cannot sleep in all this heat
Come to bed
Come to bed
This terror's all within my head


Don't be deceived, no land in sight
We're all adrift in this dark night
We float on seas of disbelief
While singing songs of pain relief


Shake my body - release my soul
Punish my senses - lose control
This body's young but my spirit's old
Scatter my ashes and let my feelings go