Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Επί 24ώρου

  Θα είναι μόνο μία μέρα. Το πρωί, θα δούμε την ανατολή πίνοντας καφέ στο μπαλκόνι και η αύρα της νέας μέρας θα παίζει με τα μαλλιά, θα χαιδεύει τα πρόσωπά μας.
       Θα πάρεις το ποδήλατό σου κι εγώ στηριγμένη πάνω σου... Θα κάνουμε μεγάλες βόλτες . Όταν ο ήλιος θα αρχίσει να λάμπει για τα καλά θα σταματήσουμε κάπου όμορφα. Θα είναι ένα πάρκο, ίσως και ένα λιβάδι .
Μπορεί να έχεις κούνιες και να χαρείς για λίγο την παιδικότητά σου μαζί μου. Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρχουν λουλούδια. Τρυφερά, μυρωδάτα άνθη της Άνοιξης. Απλά υπέροχα.....
     Θα μεσημεριάσει και θα γυρίσουμε όλη την πόλη μέσα στο αστικό λεωφορείο. Δεν θα κατέβουμε σε καμία στάση, θα είμαστε απλοί επιβάτες, θαυμαστές της διαδρομής, χωρίς το άγχος να φτάσουμε κάπου.
   Μετά, κάπου στη θάλασσα. Με χέρια πλεγμένα μεταξύ τους θα περπατάμε πλάι στο κύμα, χωρίς τα παπούτσια μας.  Το δειλινό θα μας βρει αγκαλιά να ζωγραφίζουμε στην άμμο. Ίσως ακολουθήσει θερινό σινεμά σε κάποια ταινία εποχής. Εκεί, κάτω απ τ' άστρα της ανοιξιάτικης βραδιάς θα πάρω το πιο γλυκό φιλί σου...
  Θα κεράσω μπύρες σε κάποιο μικρό ροκ μπαράκι και έπειτα θα περπατάμε αγκαλιά μέσα στην πόλη. Θα μιλάμε ώρα... " Θα σου πω όσα δε μπορεσα και οσα δε σκεφτηκα και οσα φοβηθηκα και οσα βαρέθηκα".... Θα λέμε για όσα έχουμε ζήσει, για όσα ονειρευόμαστε... Άφησέ με να σε μάθω και δεν θα σου κρύψω τίποτα... 
     Περασμένες 12. Θα είμαστε πια στο σπίτι σου. Μείνε δικός μου απόψε, άφησέ με να κοιμηθώ στα χέρια σου. Και στο υπόσχομαι, πολύ νωρίς, μόλις χαράξει, θα φύγω αθόρυβα. Δεν θα είμαι εκεί όταν ανοίξεις τα μάτια σου... 
   Το μόνο που θα έχω αφήσει πίσω μου θα είναι το άρωμά μου στο σεντόνι σου κι ένα φιλί στο μέτωπό σου. Μπορώ να υποσχεθώ όμως ότι δεν θα το καταλάβεις, διακριτικά θα χαθώ κι εγώ μαζί με τη νύχτα που πέρασε.
   Μία μέρα λοιπόν, το μόνο που σου ζητάω...  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου