30 δεύτερα τη μέρα μπορείς ν έχεις κοντά του, θα τα πάρεις! Το λιγοστό από αυτόν, λίγη από την οσμή της κολόνιας του, λίγο από τη φωνή του και τον αέρα που αναπνέει. Γλυκανάλατο το ξέρω αλλά είναι η φύση της κατάστασης. Βάζεις την κολλητή σου να προσποιείται πως παει για παγωτά , αύγουστος, 45 βαθμοί, 4 το μεσημέρι μόνο και μόνο για να τον δεις για μισό λεπτό, την ώρα που θα επιστρέφει από τη δουλειά δήθεν τυχαία. Τυχαία... Έχει γίνει το νόημα της κάθε μέρας σου, σκέφτεσαι το χαμόγελό του και κλαις. Κάθε σου στίχος , κάθε νότα στην κιθάρα σου έχει πλέον υποκείμενο. "το ποιητικό υποκείμενο" Στην ερωτική ποίηση ποιητικό υποκείμενο δεν είναι ο αφηγητής αλλά το πρόσωπο για το οποίο γράφεται το ποίημα. Ο αφηγητής είναι αντικείμενο... Πράγμα στα χέρια αυτού που το ορίζει.
Και μετά σιγά σιγά το φως του γίνεται σκοτάδι... Και σου ραγίζει το είναι, σου ρουφάει την ύπαρξη. Πονάς πολύ, υποφέρεις.... Ο πόνος του έρωτα είναι εκεί για να επιβεβαιώσεις βάναυσα την ύπαρξή του. Κάθε σου σκέψη τον περιέχει. Δεν τον είχες ποτέ κι όμως μακριά του κάτι σου λείπει. Η απόλυτη θεοποίηση! Αυτές είναι και οι πιο δύσκολες στιγμές. Εκεί ου δεν μπορείς να αναπνεύσεις, που φτάνεις στα πρόθυρα της κυκλοθυμίας και της κατάθλιψης!
Λοιπόν αυτό διαρκεί πολύ. Και το "πιο χειρότερότερο όλων" είναι εκείνες οι κρύες στιγμές που χωρίς να φταίει σου πληγώνει την καρδιά, που τα βάζεις με τον εαυτό σου.. που θες να προχωρήσεις. Που η μαγεία έγινε αίμα της καρδιάς σου, που ο χρόνος έγινε αχανής στο μυαλό σου και χαμένος... Η κρύα αυτή, ξενέρωτη στιγμή που νιώθεις κουρασμένη, κομμάτια και αρνείσαι να συνεχίσεις. Η στιγμή που σιγά σιγά φεύγει από μέσα σου σαν το τελευταίο χιόνι κάτω από τον ήλιο της άνοιξης... Εκεί που δεν ξέρεις αν είναι σίγουρο πάντως το αισθάνεσαι.. Σε ελευθερώνει και αυτό είναι φρικτά δύσκολο. Όταν είχες συνηθίσεις για σχεδόν δύο χρόνια να ζεις μ αυτόν τον έρωτα, όταν συγκατοικούσατε στο κορμί σου είναι δύσκολο να τον αποχωριστείς κι ας σε πόνεσε τόσο. Και καταλήγεις έτσι
αλλά να θυμάσαι... καμία ελευθερία δεν ήρθε εύκολα, ανώδυνα ή αναίμακτα...