Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

am I not enough?


  Γιατί να μην αρκεί να είμαστε απλά ο εαυτός μας? Γιατί η ζωή μας αναγκάζει να "πουλάμε" κάτι άλλο απ αυτό που είμαστε? Αφού στο τέλος , οι άνθρωποι που μας αγαπάνε περισσότερο, που είναι δίπλα μας στις δυσκολίες, είναι αυτοί οι οποίοι ξέρουν το αληθινό μας εγώ. Αυτό δεν θα έπρεπε να μας προβληματίσει? Γιατί να προσποιούμαστε αφού όποιος μας εκτιμήσει για κάτι το οποίο δεν είμαστε, για κάτι ψεύτικο , δεν θα εκτιμά εμάς αλλά την πλαστή μας εικόνα. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να λέμε ψέματα, να προσποιούμαστε... Μπορούμε να διορθώσουμε τον εαυτό μας, να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του αλλά όχι να τον θάψουμε μέσα μας επιδεικνύοντας κάτι εικονικό, κάτι που δεν μας αντιπροσωπεύει.
  Πιστεύω πως αν ο καθένας μας έβγαζε προς τα έξω τον γνήσιο, πραγματικό του εαυτό, με όλες τις ομορφιές και τα ελαττώματά του, τότε οι ανθρώπινες σχέσεις θα ήταν ουσιαστικότερες. Θα διαφυλάσσαμε την ψυχική μας ηρεμία, τους πραγματικούς μας φίλους και φυσικά θα προστατεύαμε τους γύρω μας από το να πέσουν στην παγίδα αυτού που πλασάρουμε. 
   Τι νόημα έχει να είναι κάποιος αγαπητός απ όλους αν δεν είναι απλά ο εαυτός του? Γιατί αυτό στις μέρες μας να μην είναι αρκετό? Έχουμε κάνει τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα και πολύπλοκα απ όσο είναι στην πραγματικότητα .
   Ίσως τελικά εμείς να δυσκολεύουμε τη ζωή μας προσπαθώντας να γίνουμε κάτι το ιδανικό, ένας άλλος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς ελαττώματα, τέλειος και αγαπητός απ όλους. Είναι φύσει αδύνατον να υπάρξει τέτοιος άνθρωπος και αργά ή γρήγορα θα κουραστούμε να υπηρετούμε μία εικόνα που είναι έξω από τη φύση μας.  Πιστεύω πως η πραγματική ευτυχία βρίσκεται στο να ξέρουμε πως όσοι είναι δίπλα μας , μας αγαπάνε επειδή βλέπουν το αληθινό μας πρόσωπο και αντί να απαιτούν από εμάς να είμαστε αψεγάδιαστοι, μας βοηθάνε στο να διορθωθούμε, χωρίς να θέλουν να μας αλλάξουν. Αυτή δεν είναι και η έννοια της φιλίας άλλωστε? 

8 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία τα λες!

    Το πρόβλημα είναι ο φόβος της διαφοράς και η ανάγκη να είμαστε αποδεκτοί.
    Και ρε γαμώτο είναι τόσο βαρετό να είμαστε όλοι ίδιοι...

    Σε φιλώ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. η διαφορετικότητα είναι που κάνει κάθε άνθρωπο ξεχωριστό και τις σχέσεις ενδιαφέρουσες. αν όλοι λειτουργούσαμε με τον ίδιο τρόπο η αρμονία θα ήταν εφήμερη και θα βαλτώναμε αμέσως. δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί να μην είμαστε αποδεκτοί μόνο απ αυτούς που εκτιμούν τον πραγματικό μας εαυτό και απ όσους θέλουν να μας γνωρίσουν...
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σου Ελένη, σήμερα βρήκα το ιστολόγιο σου (ή στα ελληνικά μπλογκ) και θέλησα να σχολιάσω όσα έγραψες. Έχεις απόλυτο δίκιο. Πρέπει να είμαστε περήφανοι για αυτό που είμαστε και αυτό να επιδεικνύουμε. Όμως ο εαυτός μας είναι διττός, ένας καλός και ένας κακός χαρακτήρας, βέβαια όταν λέμε για την προσωπικότητα κάποιου εξετάζουμε και τις δυο όψεις. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που υποσυνείδητα μας βγαίνει μόνο η μία από τις δύο πλευρές. Αλλά είναι κακό αυτό? Είναι κακό στο πρόσωπο κάποιου/ κάποιας να γινόμαστε καλύτεροι και να μας βγαίνει ο καλύτερος εαυτός? Νομίζω όταν αυτό γίνεται ασυνείδητα και χωρίς δόλο να εξαπατήσουμε τον άλλο, αυτό μόνο κακό δεν είναι.

    ΥΓ Σε περιμένω στο δικό μου
    www.nek-plan.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απίστευτο αυτό που έγραψες πάλι :)
    Σίγουρα είσαι τόσο μικρό - όσο λες - βρε;
    <3 Σε φιλώ γλυκά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Nek , δεν το εννοώ έτσι. Σίγουρα κάποιοι άνθρωποι βγάζουν από μέσα μας τον καλύτερό μας εαυτό και γινόμαστε πιο όμορφοι άνθρωποι μαζί τους. Άλλοι, μας εκνευρίζουν για τους χ ψ λόγους και φυσικά δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο τρόπο. Εγώ καταδικάζω την προσποίηση. Όταν κάποιος για παράδειγμα προσποιείται πως είναι κάτι το οποίο δεν είναι στην πραγματικότητα για να πετύχει κάποιο σκοπό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φεγγαρογοητευμένε ευχαριστώ πολύ :)
    Χαχαχαχα ,ναι 16 είμαι , σιγά τις φιλοσοφίες που γράφω! ;)
    φιλιά <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν σου είπα ότι γράφεις φιλοσοφίες καρδιά μου :) Όμως αυτά που γράφεις κατά κάποιο παράξενο τρόπο με εκφράζουν. Απλά :):)
    Όσο για το ερώτημά μου - εννοούσα πως έχουν μια πολύ ώριμη σκοπιά αυτά που γράφεις και ηλικιακά τουλάχιστον (δεν σε ξέρω) είσαι πολύ μπροστά!
    Φιλιά και από εμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. σ ευχαριστω πολυ με τιμα ιδιαιτερα αυτο π λες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή