θα ναι κρίμα οι ψυχές του κόσμου να ζούνε χωριστά... ο ένας μακριά απ τον άλλο... στις μέρες μας μας χωρίζουν πολλά.... γραμμές, πόρτες, παράθυρα, ταβάνια... δεν υπάρχει πιο εγωκεντρική στιγμή στις παρυφές της ανθρωπότητας... Επικοινωνία. Ζούμε στην εποχή της επικοινωνίας. Ναι, οκ. Της ανούσιας, ακατάληπτης επικοινωνίας. Σε βλέπω, δεν σ' αγγίζω. Σου μιλώ, δεν μπορείς να δεις το χαμόγελό μου. Δεν μπορείς να με καταλάβεις άνθρωπε του σήμερα. Είμαστε μακριά. Εκατομμύρια χιλιόμετρα μας χωρίζουν και είμαστε καταδικασμένοι ο καθένας να συνυπάρχει με τον εαυτό του. Η φιλία, η αγάπη, το μίσος, ο έρωτας.... Μοιάζουν τόσο τυποποιημένα, αλλά και τόσο ρευστά πλέον. Γιατί εγώ είμαι εδώ, στο δικό μου εγώ. Κι εσύ εκεί, στο δικό σου εσύ.....
Υπέροχο τραγούδι και πολύ όμορφη ανάρτηση... Τί παράξενο που μερικοί άνθρωποι είναι τόσο μακριά μας όμως μοιάζουν τόσο κοντά και άλλοι που είναι δίπλα μας σωματικά είναι διαρκώς απόντες... Και πόσο κρίμα...
Υπέροχο τραγούδι και πολύ όμορφη ανάρτηση... Τί παράξενο που μερικοί άνθρωποι είναι τόσο μακριά μας όμως μοιάζουν τόσο κοντά και άλλοι που είναι δίπλα μας σωματικά είναι διαρκώς απόντες... Και πόσο κρίμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό που λες είναι μεγάλη αλήθεια... υπάρχουν άνθρωποι που είναι κοντά μας και ταυτόχρονα έτη φωτός μακριά. :/ .....
ΑπάντησηΔιαγραφή