Όταν δεν ελέγχεις όσα σου συμβαίνουν νιώθεις.... σαν χιονονιφάδα... Είσαι μία τόση δα μικρή νιφάδα χιονιού , που ο άνεμος τη στροβιλίζει στη δύνη του και την πηγαίνει όπου εκείνος θέλει... Ίσως καταλήξεις στη γη... Ίσως σε κάποια στέγη... Ίσως πάλι στολίσεις όμορφα τα φύλλα κάποιου δέντρου... Μπορεί ακόμα να λιώσεις ,να γίνεις λασπόνερο, τσαπατσουλιά...
Ξέρεις όμως κάτι?... οι χιονονιφάδες, όποια κατάληξη και να έχουν, πάντα θα είναι.... ένα κομμάτι τ' ουρανού...
Είναι υπέροχο το τραγούδι που ανέβασες και εξίσου υπέροχος ο Χαρούλης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος σου πολύ ποιητικός!
:) ευχαριστω πολυ... όντως ο Χαρούλης είναι μοναδικός!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλα...κομματαρα....
ΑπάντησηΔιαγραφή